بگذار و بگذر...

پرواز کن پرنده ی کوچک،  پرواز کن،  بگذر

به ماورای خیال پر بکش، از این جهان بگذر

ای  لطیف  ترین من   ،   ای  سپیدترین  کبوتر

بر فراز نسیم عشق بهشتی از ستاره ها بگذر

از اندوه بگریز و  دنیای تنهای ما  را  بگذار

بار دگر بر فراز این سرزمین پر بکش، بگذر

به سفر بی پایانت پرواز کن با دو بال سپید

تو  زیباتر  از   آنی که این جا بمانی ،  بگذر

شادی شیرینت را برگیر، از این کرانه بگذر به ساحل دیگر

آن  جا   که  آرامش  جاودان  است  ،   تنها بگذر

دمی را از دست مده، قظره ای اشک مریز

قلبت  پاک  است   و   روحت  آزاد  ،  بگذر

برو تا به بی نهایت تا اوج کیهانی صعود

برو   تا   ماورای   چنگل زمان   ،   بگذر

ماه بر خواهد آمد ، خورشید غروب خواهد کرد

و من از یاد نخواهم برد خاطره ی رفتن را، بگذر

پرواز  کن  پرنده ی  کوچک  ،   پرواز کن  ،  بگذر

پر بکش به جایی که فرشتگان می سرایند، بگذر

از این جا پر بکش، وقتش رسیده، وقت رفتن